Los zand ?

Hallo allemaal. ik ben weer terug van weggeweest: samen met Ilona gearriveerd in een zonnig en lekker warm Albufeira om de draad van het dokter zijn voor nooddruftige toeristen weer op te pakken. Het klimaat in Nederland zullen we niet missen, dat heeft iedereen vast wel begrepen. Wat we wel achterlaten is een heleboel lieve familie en vrienden, zoals we hebben gemerkt tijdens ons 100-jarig bestaansfeest, wat dank zij een giga-partytent van de verdrinkingsdood werd gered. Daarom voor alle leuke, lieve, mooie, spontane en roerende reacties, bezoekjes, kado’s en wat dies meer zijn nog een MUITO OBRIGADO.
Vandaag ben ik alweer bijna 2 weken aan de slag, genietend van het klimaat, me verbazend over de-dingen-zoals-ze-hier-zijn, en heb ik tijd om na het werk, samen met Ilona, al het moois dat dit deel van het oud Moorse rijk te bieden heeft verder te verkennen. Hoewel het hier nu hoogseizoen moet zijn, is het nog wat aan de rustige kant, wat maakt dat ik (nog?) niet overwerk raak en er plenty quality-time over is. En dat terwijl de populatie van Albufeira e.o. zich in de zomer vertienvoudigd van 30.000 naar 300.000 mensen! Het soort patiëntenzorg is echter duidelijk verschillend van wat ik gewend ben; nu de ouderen allemaal in hun thuisland hun kinderen en kleinkinderen bezoeken en dit het aanbod van chronische ziektes duidelijk vermindert, reizen degenen die het hele jaar lang wél hun ouders/opa’s/oma’s zien af naar het zonnige zuiden om (als potentiële klanten) hier hun welverdiende en liefst zorgeloze vakantie te vieren. En het wegnemen van zorgen is het product wat wij (huisartsen) leveren, dus je kunt daar mensen héél blij mee maken…
Na sluitingstijd gaan wij de hort op, en zien en beleven dingen waar ik jullie als lezerspubliek graag in laat meedelen. Eerste evenement in dit kader is de grootste expositie van zandsculpturen ter wereld: Fiesa 2007: Festival International de Escultura em Areia. Zo’n 10 kilometer van Albufeira, bij het dorpje Pera (waar je volgens één van onze lokale vrienden niet eens begraven wilt worden laat staan wonen), zijn op een terrein van pakweg 4 voetbalvelden groot een aantal prachtige kunstwerken verrezen waarbij de werken die jaarlijks op het Scheveningse strand ten toon worden gesteld verbleken tot een paar zielige zandhoopjes. Thema van dit jaar is de wereldcultuur, en eigenlijk ben je gewoon op wereldreis langs een aantal in zandsculpturen weergegeven wereldwonderen (als die tenminste die naam nog mogen hebben na de aanpassing van deze lijst deze week door het wereldpubliek, zoals deze week bekend werd gemaakt) en andere werelderfgoederen. In een uurtje loop je langs natuurgetrouwe weergaves van om maar te noemen: de Borobudur, de Chinese muur, Da Vinci’s laatste avondmaal en Mona Lisa, de kangoeroes van Australië en het Sydney Opera House, de piramiden van Gizeh, New York en het Wilde Westen, het zeevaardersmonument in Lissabon, de toren van Pisa en ga zo maar door. Ik geloof dat ik alleen Volendam en Kinderdijk heb gemist . Wij hebben ons lopen afvragen waarom de objecten zo prachtig bewaard bleven en niet aan stukken waaien door de toch wel redelijk aanwezige harde Portugese wind. Hier moest iets mee gedaan zijn nietwaar, misschien een beetje cement? Toevallig hadden we tijdens ons bezoek het genoegen één van de kunstenaars te ontmoeten, een wat mannelijk vrouw met haar op de benen en waarschijn lijk ook op de tanden die rondsjouwde met een enorme schop. Onze artieste vertelde dat het gebruikte materiaal een zand-kleimengsel is wat in de buurt wordt afgegraven, maar verder niet wordt bewerkt en als natuurlijk beeldhouwzand wordt gebruikt. De hele expositie wordt in een maand tijd door ca. 65 beeldende kunstenaars letterlijk uit de grond gestampt. Alleen als het stortregent dient er de volgende ochtend gerestaureerd te worden, voor het overige blijft dit gedoe gewoon van mei tot oktober intact! Probeer dat ook eens aan de Noordzeekust, dan kom je toch van een natte en koude kermisthuis als ik zo het weer in Nederland een beetje volg… dit kun je dus geen los zand noemen.
Nee, los zand is behalve op de stranden vooral te vinden in de Portugese wet en regelgeving, losser kun je bijna niet verzinnen. Om te beginnen wacht ik nog steeds op de bevestiging van de Ordem dos Medicos dat de door mij aangeleverde papieren akkoord bevonden zijn om überhaupt de procedure tot erkenning van mijn artsenbul te starten! Let wel, deze procedure kan alleen in gang worden gezet na betaling van de inschrijving in Lissabon, maar voor die betaling moet eerst een OK zijn gegeven voor wat betreft de in te leveren documenten. Dir proces kan op geen enkele manier versneld worden; de laatste keer dat ik hierover heb gebeld is mij te verstaan gegeven dit vooral niet meer te doen en rustig te wachten op de bevestigingsbrief die binnen 2 weken zou worden toegezonden. Datum van laatste contact: 19 juni…
Ook leuk is de buitengewone omgang met toeristische attracties. Albufeira Old Town is vooral erg gezellig door de alom aanwezige bandjes met live-muziek.Op de eerste de beste avond dat ik in de gelegenheid was om onze favoriete band Loaded Dice (die ook te bezichtigen was op DVD tijdens ons feest) na een onderbreking van 2 weken weer eens met een bezoekje te vereren kregen wij (Ilona, onze vrienden Frits en Ineke en ikzelf) de schrik van ons leven: lopen we om 23.00 de barstraat in en horen we géén live-muziek. Vegas, de stamkroeg , loopt leeg en in de hoek waar normaalgesproken de muziek wordt gemaakt staan wat werkloze instrumenten. “Wat’s kebeurt?” zouden onze pubers zeggen. Antwoord op die vraag kregen we al gauw: een beteuterde gitarist Luuk vertelde dat een kwartier eerder de politie was langsgekomen met het bevel dat alle live muziek op BUITEN terrassen per acuut gestopt moest worden. Wat dan weer wel mag: head-banging heavy metal uit megaspeakers. Wat ook mag: een band achter gesloten ramen (lekker heet). Een ander etablissement met een band binnen maar ook speakers buiten moest de speakers afkoppelen. Oorzaak: jaloezie van de buren en connecties van deze op gemeenteraadsniveau. En dat terwijl de meisjes van de buren altijd lekker lopen te swingen op de Loaded Dice-muziek als ze even niks te doen hadden. Het blijft toch een soort bananenrepubliek in de EU. Brian, de bandleader, had al bijna een ticket “back to the USA” besteld toen 2 dagen later er toch een compromis werd bereikt: muziek mag weer, alleen op half volume, een drummer (die de laatste week regelmatig mee optrad) is voortaan uit den boze en opzwepende nummers en kreten als “viva Brazil” als Jinga een bassolo tot een goed einde brengt dienen achterwege gelaten te worden. Rest mede te delen dat deze razzia ook op de “strip”, het andere uitgaanscentrum, had plaatsgevonden, dus wat dat betreft zijn de maatregelen wel consequent. Ga je nu naar Vegas, dan lopen die jongens muzikanten écht op eieren (hoewel dat de akoestiek en ook de onderlinge conversatie wel ten goede komt). En als de politie passeert wordt even schuin opzij gekeken. Klokslag 24 uur, als in een bekend sprookje, eindigt de muziek en worden we weer heerlijk overgeleverd aan minimaal 120 decibel rampgeluiden…
Het blijft boeien, dit land. En voor ons lijkt het echt los zand. Maar dat is wel het lekkerste om in rond te lopen, nietwaar?
PS Net gehoord: bij sterfgevallen kun je hier de hulp in roepen van de begrafenisondernemer; zijn naam: Nasciemento, en dat betekent GEBOORTE .