26 maart

Maandag, 26 maart

Eindelijk is het zo ver… de change of life gaat beginnen. Eén van de hoofddoelen van deze move is de chaos achter me te laten. Consequentie is dat deze chaos bij vertrek nog volop aanwezig is. De halve nacht nog lopen denken wat er allemaal mee moest en dan nóg de door de nichtjes gebakken en ingevroren appeltaart vergeten. Afijn, maandagmorgen dus nog allerlei stapeltjes en verzamelingen goederen die er in de Ka bij moeten, zoals de whiskey collectie, Jamie Olivers kookboeken en een stapel CD’s. Het laadvermogen van de Ka is overigens ongelooflijk: 2 golftassen, 3 dozen boeken, 3 tassen kleren, een fototas, 2 senseo’s met koffiespads, motoroutfit en helm, de al eerder beschreven afterload, proviand, printer, videocamera, dekbed+kussen+overtrek, strandhanddoeken, mutsen, proviand en alles wat nog niet is beschreven. En dan echt tot het nókkie; ik heb voor de rechterkant maar een dode hoek spiegel gemonteerd. Ok, ik zou dus half negen vertrekken, dat werd al 10 uur en toen kwam ik op het idee dat autopapieren misschien ook handig zijn… Ilona had deze niet in de auto achtergelaten en was onbereikbaar in haar schoonheidsinstituut… Discussiëren over de schuldvraag heeft in dit soort situaties nooit zin, dus rond een uur of 12 (na een bezoekje aan de Ford garage vanwege een vraag over bandenspanning die niet meer na te zoeken was omdat het instructieboekje ónder de bagage lag) Tilburg verlaten. Vanwege de weinige nachtrust en de saaie weg door België was ik na een uur al uitgewoond. Gelukkig moest er getankt worden en hield ik me keurig aan de voorgeschreven rustpauze. Eenmaal voorbij Arras was het meteen over met de vermoeidheid: een heerlijke zonnetje over de glooiende hellingen van Picardië en de CD’s maakten de autorit tot een waar vakantietochtje. Bij de eerste péage was een gendarme het veachtwagenkarakter van de Ka ook opgevallen: ik werd staande gehouden en mocgt meteen verklaren dat ik niets de declareren had. Toen ik vertelde dat in Portugal ging werken geloofde hij me óf dacht: da’s tenminste een originele smoes. Ook de Tom-tom blijkt een uitkomst: liet ik het ding rond Lille nog voor wat het was omdat hij me echt op wegen wilde sturen waar Parijs niet opstond, rond Parijs liet ik hem zijn gang gaan: ook nu weer allerlei wegen (naar Bordeaux dit keer) overgeslagen, en zelfs over de INTERNE boulevard Peripherique geleid, maar, eerlijk is eerlijk: waar alle reguliere aangewezen wegen naar Bordeaux volgens de borden minimaal 20 minuten file hadden, reed deze jongen in een half uur in de spits voorbij Parijs! Helaas hierdoor ook “la Defense” niet op de foto kunnen zetten, maar dat werd later ruimschoots goedgemaakt. Door het late vertrektijdstip was Bordeaux natuurlijk geen realistisch dagdoel meer, dus aan Ilona ge-sms-t of ze een hotelletje kon vinden tussen Orleans en Blois. De eerste suggestie Blois afgewezen maar daarna een prima hotelletje langs de Loire gevonden. Enige nadeel: in de achtertuin van een kerncentrale. Maar misschien moeten wij er ook niet zo moeilijk over doen, het is schone energie en die CO2 troep van de benzine en olie is ook niks. Wel moest ik nog even de deur uit voor het Repas, naar Beaugency, 10 minuten rijden terug naar huis . Uiteindelijk was dat geen straf: nog prachtig fotoweer voor plaatjes tegen de zonsondergang over de Loire en een maaltijd om je vingers af te likken. Achtereenvolgens een lauwe salade van garnalen, coquilles St Jacques en soja (bleek dus taugé te zijn), een pot-au-feu van eend en ganzenlever, een kaasplateau en een trio van chocolademousses. Dit alles met een half flesje Chinon Rosé voor een prijs waar je bij d’n Anvers alleen maar een T-bone steak met een biertje kan nuttigen. Voldaan weer terug naar het hotel en maar een zelf meegebracht cognacje (zat bij de whiskey’s) gebruikt… jammer genoeg deed internet het niet, en dus maar even naar huis gebeld, want één ding heb ik wel ervaren, waarvoor mijn lieve vrouw mij al had gewaarschuwd: eten alleen is niet gezellig, al is het nóg zo lekker. Voor vandaag had ik de Volkskrant bij me, maar hoe moet dat morgen? Dat horen jullie dan wel…